Specijalni efekti

Specijalni efekti (SPFX ili SFX) se koriste u filmskoj, televizijskoj i zabavnoj industriji za stvaranje efekata koji se ne mogu postići u normalnim uslovima, kao što je putovanje u drugu galaksiju, stvaranje velikih eksplozija ili prepravljanje, dodavanje ili uklanjanje nekih objekata iz filmske scene. Specijalne efekte sve više zamjenjuje računarski stvoreni efekti (CGI), iako se često događa da se koriste i specijalni i računarski efekti. Specijalni efekti su tradicionalno podijeljeni u kategorije za optičke efekte i mehaničke efekte. Pojavom digitalnog snimanja filmova, razlika između specijalnih efekata i vizuelnih efekata je porasla, a vizuelni se odnose na digitalnu postprodukciju dok se "specijalni efekti" odnose na mehaničke i optičke efekte. Mehanički efekti (koji se nazivaju i praktični efekti ili fizički efekti) obično se postižu tokom snimanja žive akcije. To uključuje korištenje mehaniziranih pozorišnih rekvizita, krajolika, maketa, animatronike, pirotehnike i atmosferskih efekata: stvaranje vjetra, kiše, magle, snijega, oblaka, itd. Automobil koji se čini da vozi sam i raznosi zgradu su primjeri mehaničkih efekata. Mehanički efekti su često uključeni u scenografiju i šminku. Naprimjer, set može biti izgrađen sa vratima ili zidovima koji se raspadaju kako bi se poboljšala scena borbe ili šminka vještačkog lica može se koristiti kako bi glumac izgledao kao neljudsko biće.

Optički efekti (koji se nazivaju i fotografski efekti) su tehnika pomoću koje se slike ili sekvence filma stvaraju fotografski, bilo "u kameri" pomoću višestruke izloženosti, složenih snimaka, ili Schüfftan procesa, ili u postprodukciji pomoću optičkih pisača. Optički efekat može se koristiti da se postave glumci ili setovi nasuprot različitih pozadina.